Wśród zalet stosowania nitowania zwraca się uwagę na jego niski koszt, wytrzymałość, lekkość i stabilność połączenia. Aby było ono trwałe, trzeba dokonać właściwego doboru nitów.

Podstawowy podział nitów

Do najbardziej popularnych należą nity stalowe. W ich skład wchodzi żelazo, węgiel i inne pierwiastki. Mają bardzo dobre właściwości plastyczne i nośnościowe, dlatego stosuje się je w wielu połączeniach. Są jednak o wiele cięższe od nitów aluminiowych, a poza tym są podatne na rdzę. Dlatego do ich produkcji coraz częściej używana jest stal nierdzewna, odporna na korozję, wywołaną różnymi czynnikami. Mogą mieć wówczas zastosowanie w warunkach wymagających sterylności. Wykorzystywane są np. w budownictwie i przemyśle lotniczym. Charakteryzuje je stabilność połączenia bez względu na kształt przewidywanej struktury, dlatego ich największą zaletą jest wszechstronność zastosowania.

Nity aluminiowe cechują się zróżnicowaniem swoich właściwości w zależności od proporcji magnezu w stopie aluminium. Wyróżnia się nity twarde, miękkie i uniwersalne. Są względnie odporne na rdzę (pokryte są warstwą glinu, co chroni przed korodowaniem). Trzeba jednak pamiętać, że należy je stosować w odpowiednich warunkach. Wysoka temperatura może powodować zwiększenie ich objętości. Za najbardziej uniwersalne uważa się te nity aluminiowe, które zawierają ok 3,5% magnezu w stopie. 

Dobór nitów uzależniony jest od materiału, który mają zespalać. Do łączenia blach stalowych najlepszym wyborem będą nity stalowe; jeśli łączymy materiały różnorodne, lepiej sprawdzą się nity o większej plastyczności.